Inzicht

Niets is ingewikkeld

Christina zegt ergens: In het universum is niets ingewikkeld. De mensen maken het ingewikkeld. De aarde is de basisschool, het universum de universiteit. Inmiddels begrijp ik beter waar wij mensen het leven ingewikkeld maken.

Christina beschrijft een universum met basisingrediënten als licht, bewustzijn, liefde, waarheid en vrijheid. Allemaal bekende woorden, alleen geven wij er een omschrijving aan vanuit denken of geloven. Christina praat vanuit haar ervaring over deze verschijnselen en met haar ruime bewustzijn doet ze dat ook nog eens op diepgaande manier.

Eerst ga ik in de taal van ervaren mijn inzichten verwoorden. Inmiddels zijn woorden als ervaren, bewustzijn en aandacht synoniemen voor mij. Tegen het einde van deze pagina bespreek ik de grote en lange invloed van denken en geloven op onze samenleving.

Met dank aan Daan de Vos

Bewustzijn en keuzevrijheid

Christina vertelt dat alles bewustzijn heeft. Neem ons mensen, wij verblijven dit leven als ziel met bewustzijn in ons huidige lichaam. Maar daar houdt bewustzijn niet op. Ons lichaam heeft ook bewustzijn, een bewustzijn die meer verbonden is met moeder aarde. Elk onderdeel van ons lichaam heeft bewustzijn en ga zo maar door. Buiten ons heeft wat dan ook bewustzijn: een madeliefje, een pen, een baksteen. Ook op grotere schaal: planeten en sterren hebben bewustzijn. Haar uitleg is dat er een goddelijke bron is, die bestaat uit puur bewustzijn/licht/liefde. De bron ervaart het universum, door alles in het universum te voorzien van een vonkje bewustzijn. Hierdoor heeft de bron verbinding met ons en het is aan ons of wij ons ook verbinden met de bron.

Als goddelijke wezens hebben wij de vrijheid zelf te kunnen kiezen voor licht of onlicht, voor liefde of angst. Een keuze voor onlicht lijkt raar, maar als we vergeten zijn dat we ook voor licht kunnen kiezen, kiezen we onbewust voor onlicht. En als velen in onlicht leven, wordt het licht bijvoorbeeld weggezet als een utopie.

De mate van bewustzijn kunnen we aangeven met de trillingsfrequentie. We verhogen onze trillingsfrequentie als we liefdevoller gaan leven. Onderling pikken we elkaars trillingsfrequentie op. Als we goed geaard zijn, worden we niet door een lagere frequentie naar beneden getrokken. Mensen die in angst leven kunnen door een hogere frequentie in hun omgeving voor liefde gaan kiezen. Dat laatste is ook bij mij gebeurd.

De aarde heeft besloten haar trillingsfrequentie te verhogen en dat maakt het voor mensen makkelijker hun trillingsfrequentie ook te verhogen. Tegelijk proberen de wezens van het onlicht de frequentie laag te houden. Maar door de keuze van de aarde trekken zij uiteindelijk aan het kortste eind. Nu zitten we nog in de dynamiek van dualiteit: als het licht zich meer laat zien, doet het onlicht er ook een schepje bovenop om de angst in stand te houden. Ergens de komende tijd kiezen voldoende mensen voor het licht en gaat er zoveel licht schijnen, dat het onlicht geen stand kan houden hier op aarde. Zij zal dan een andere plek in het universum zoeken om haar invloed te laten gelden.

Met dank aan Corrie Schalij

Leren liefhebben

Een mooi boek van Marie-Claire van der Bruggen heeft de duidelijke titel Het sprookje van de dood. Na dit leven gaat onze ziel naar een andere plek, om een tijd later mogelijk weer voor een leven op aarde te kiezen. Eigenlijk is een mensenleven dus ook een sprookje. De rode draad is bewustzijn dat in wisselende gedaantes continu aan het ervaren is. Het doorgaande leerproces van onze ziel zie ik als leren liefhebben. 

Waar liefde oog heeft voor het geheel, is angst uit op eigen gewin. Bij liefde is er een gevoel van overvloed, terwijl angst een gevoel van tekort geeft. Angst lijkt op een bodemloze put, ze kan niet zonder de energie van de angstige mensen. Liefde brengt ons in de stroom van het leven en bij angst lijkt het alsof we er alleen voor staan.

Elk moment kan liefde angstige mensen een voldoende welkom gevoel geven toch voor liefde te kiezen. Hier komt het onvoorwaardelijke van de goddelijke bron om de hoek kijken. Met eindeloos geduld blijft het licht nabij het onlicht, respecteert haar aanwezigheid en heet hen die uiteindelijk voor het licht kiezen van harte welkom.

Met dank aan Ronald Bergkamp

Een liefdevolle gids

We zijn eigenlijk constant in gesprek met de goddelijke bron. Met onze keuzes praten wij richting de goddelijke bron en met haar signalen wijst de goddelijke bron ons richting het licht. Die signalen zie ik breed en het is aan ons de waarde ervan op te merken.

Ieder mens weet diep van binnen dat hij een liefdevol wezen is. Vanuit die kern weten we wat waar is voor ons en welke keuzes passend zijn. Onze richtingaanwijzer, onze waarheid zit dus in ons en groeit met ons mee. De uitdrukking ons hart volgen vat dit bondig samen.

Maar signalen zijn ook de voorvallen in ons leven. Ze kunnen in en buiten ons gebeuren. Deze voorvallen zijn er niet voor niets, we kunnen ze het beste welkom heten. In welkom heten zit voor mij de erkenning van de wijsheid van de goddelijke bron. Zoals het nu is, is blijkbaar passend in ons gesprek. Om zonder weerstand te luisteren naar wat de goddelijke bron ons duidelijk wil maken.

In mijn favoriete boek, The Hitch Hiker’s Guide to the Galaxy, komen de Vogons voor. Kille, bureaucratische wezens die hun opdrachten rücksichtslos en grondig uitvoeren: de wil van onze opdrachtgever geschiede. De uitvoerende Vogons hebben als leus Resistance is useless, wat ze graag uitschreeuwen, terwijl ze al stampvoetend rondmarcheren. Wat een prachtige vondst, om de nutteloosheid van weerstand uit de mond van Vogons te laten komen. Een leven zonder weerstand is meegaan met wat zich aandient en liefdevolle keuzes maken.

Dat liefde het goed voor heeft met het leven wil niet zeggen, dat haar signalen alleen maar zacht en teder zijn. Een ongeluk kan ons leven tot stilstand brengen. Dit kan een liefdevol signaal zijn: een uitnodiging om met onze aandacht naar onszelf te gaan. Sommige situaties kunnen we niet ontlopen, bijvoorbeeld omdat we voorafgaand aan dit leven er zelf voor hebben gekozen dit te willen gaan ervaren.

Met dank aan Sonia Jordens

Leven in dualiteit

In dit leven groeien we op in een omgeving met liefde én angst. Door angst voelen we ons niet vrij sommige ervaringen door ons heen te laten stromen, waardoor ze als vastgezette energieën in ons blijven. Dit gebeurt op een plek in ons lichaam die qua symboliek past bij een ervaring. Het moge duidelijk zijn dat dit een belasting is voor ons lichaam. De sporen van vastgezette energieën zijn zelfs in onze lichaamsbouw te zien.

Elke onderdrukte ervaring wil toch helemaal ervaren worden en zal om aandacht blijven vragen, ook al duurt het decennia. Zodra we dit doorhebben, kunnen we die aandacht gaan geven en verlichten we onszelf van de vastgezette energieën.

De afgelopen jaren ben ik mediteren op een andere manier gaan bekijken. In een cursus Jezelf Helen van de Higher Spirit Academy leerde ik met mijn aandacht vastgezette energie in de stroom te brengen. Dat was een prachtig inzicht voor mij. Inmiddels zit de kern van mediteren voor mij in welkom heten van wat zich aandient. Wat om aandacht vraagt, krijgt mijn liefdevolle aandacht. Bij Zelfzorg ga ik hier verder op in.

Met dank aan Peter van den Bos

Een universele blik

Het woord liefde laat zien, wat de invloed van een omschrijving is. In onze samenleving gebruiken we liefde vooral richting onze geliefden. Christina gooit het over een heel andere boeg: liefde is voor haar onvoorwaardelijke liefde naar al wat leeft. Maar daar houdt het niet op. Zij zegt dat liefde onbegrensd aanwezig is in het universum, een oersubstantie die de basis vormt van al wat is.

Liefde dringt zich niet op, ze is respectvol: als iemand niet voor liefde kiest, wordt dat gerespecteerd. Op deze manier praat ik over liefde, alsof het een persoon betreft. Dit past voor mij bij de taal van ervaren. Liefde is er dus volop, maar we merken haar invloed pas als we ons ervoor openstellen.

Zonder liefde maken we het leven ingewikkeld en moeizaam. In onze historie hier op aarde heeft angst veel ruimte gekregen. Woorden als veiligheid en welvaart zijn mooi, maar bij angst zijn we gericht op onszelf en hebben we geen respect voor de keuzevrijheid van andere levende wezens. Angstige mensen zien over het hoofd dat we goddelijke wezens zijn. Wij hoeven niet als roofdieren te leven. De verschraling van onze leefomgeving laat duidelijk zien dat onze vaardigheden te groots zijn om respectloos te leven.

Het scheppingsverhaal in de bijbel vertelt hoe we kennis van goed en kwaad hebben gekregen. Dit duo vervang ik liever door liefde en angst, want deze twee staan dichterbij ervaren. In de bijbel staat ook de uitdrukking uw wil geschiede. Daar lees ik het inzicht in ons open te stellen voor de goddelijke bron.

Met dank aan Dick Renes

Onderscheid in drie talen

In onze huidige samenleving neemt denken een prominente plek in en geloven moet het tegenwoordig doen met plek twee. In ons taalgebruik heeft ervaren wel degelijk zijn sporen achtergelaten, want ervaren raakt ons. Wel is het zo, dat de mogelijke diepgang van een woord belangrijk is. Daarom ben ik zo blij met de doorleefde inbreng van Christina.

Denken, geloven en ervaren leggen elk hun eigen accenten, ik geef een grove typering. Bij denken is ons brein de bron van intelligentie. Door hypothesen te toetsen leren we een bepaalde werkelijkheid kennen, zie ook de volgende alinea. Geloven zie ik als ervaren dat verstrikt is geraakt in een hiërarchisch instituut. Zo’n instituut ontwikkelt gestaag een bij haar passende taal. Bij ervaren zijn we ons meer of minder bewust van onze communicatie met de goddelijke bron. Ons hart is onze richtingaanwijzer en ons brein een creatief hulpmiddel.

Denken kan uiteenlopende werkelijkheden creëren. Shigehisa Kuriyama schrijft in zijn boek The Expressiveness of the Body and the Divergence of Greek and Chinese Medicine over het verschil in medische kennis tussen Oost en West (zie column). Carl Jung gaat ook in op de verschillen tussen Oost en West in zijn voorwoord van het boek I Tjing van Richard Wilhelm. Hij typeert dit verschil als volgt. In het westen ligt de nadruk op causaliteit: een waargenomen gebeurtenis is het gevolg van een oorzaak die eraan voorafgaat. Voor het oosten introduceert Jung het woord synchroniciteit: als gebeurtenissen gelijktijdig optreden, is er dan een bijzondere onderlinge samenhang tussen deze gebeurtenissen? Deze verschillen tussen Oost en West maken voor mij duidelijk dat denken niet leidt tot dé werkelijkheid maar tot een mogelijke kijk op de werkelijkheid.

De grote makke van denken is het ontbreken van een richtingaanwijzer. Al meerdere millennia leiden uitvindingen in hiërarchische samenlevingen tot een verschraling van die leefomgevingen. Zolang mensen in angst leven, zullen zij eerst aan zichzelf denken. Bij een keuze voor liefde gaan mensen volop naar hun eigen richtingaanwijzer luisteren. Dan richt onze blik zich op het geheel.

De invloed van denken en geloven is goed te zien aan menig hiërarchisch instituut die door hun invloed is opgericht. Hoe hiërarchischer een instituut is, hoe meer ze zich richt op ordenen en beheersen. Een andere eigenschap van zo’n instituut is dat ze zichzelf graag benoemt tot gids. Alsof ze iets van waarde zou kunnen toevoegen aan onze persoonlijke waarheid.

Met dank aan Jan Veldman

De toepassing van denken, geloven en ervaren

Lichaamsbeweging is een mooi voorbeeld van ervaren. Echter, in onze samenleving zijn veel vormen van bewegen vooral gericht op presteren (en voorzien van een bijbehorend instituut). Meetbare resultaten, dan valt er een winnaar en verliezer aan te wijzen. De beste zijn of naar de besten willen kijken zit diepgeworteld in onze hiërarchische samenleving.

In de taal van denken neemt liefde geen prominente plek in. De invloed van angst is een stuk zichtbaarder. We praten over Survival of the fittest en The winner takes it all: uitdrukkingen die weinig oog voor het geheel hebben en passen bij een hiërarchisch wereldbeeld.

In de taal van ervaren zijn woorden makkelijk te verstaan, want ze sluiten aan bij onze ervaring. De diepgang van woorden geeft ons vergezichten van wat er mogelijk is en toch sluiten deze woorden ook naadloos aan bij de ervaringen in ieders leven. Daarin verschillen diepgaande woorden van abstracte woorden. Deze laatste woorden hebben we bedacht en ze hebben alleen zeggingskracht in een bedachte werkelijkheid.

Met dank aan Cynthia Verbruggen

Een leven vanuit ervaren

De invloed van liefde noemen we vanuit het denken toeval. In de taal van ervaren vallen ons dingen toe. Juist de gebeurtenissen die ons opvallen, vragen van ons een bewuste keuze. Om te vertrouwen dat er sprake is van toe vallen. Onze agenda wordt dan wat plastischer en daarmee geven we onszelf de ruimte om aanwezig te zijn bij wat er gebeurt.

Ons bewustzijn en onze overtuigingen zijn ook van invloed op onze vaardigheden. Sommige daarvan, zoals telepathie en helderziendheid, noemen we bovennatuurlijke gaven. Het blijkt dat we allemaal de aanleg voor deze vaardigheden in ons hebben. Bij veel mensen zijn het DNA en bepaalde hersenverbindingen niet meer volledig actief, wat maakt dat de “bovennatuurlijke” gaven niet geactiveerd zijn. Dit voorbeeld laat zien dat we alles wat we willen worden al in ons hebben. Vandaar dat ik ons goddelijke wezens noem.

Met dank aan Nico van Gelder